Geçen haftalardan bir gün, Ankara'nın ünlü Tunalı Pasajı'nda müzik için aç gözlerle bakınırken gözüme bir plak takıldı. La Cicatrice filminden bir sahne ve altında deforme edilmiş palmiye desenleri. 70'li yıllarda tek başına 3. solo albümünü çıkaran Nico. John Cale'in bu ve bundan önceki-sonraki tüm albümlerinde verdiği mucizevi destek sayesinde elimize geçen kayıtlar. Hepsini Nico yazmış, enstrumanlarıysa Cale çalmış - trompet hariç. Müzik tarihinde bilenler tarafından avant-garde kabul edilen albümün genelinde basit ama yoğun ve bir o kadar da tok tınlayan arka sound Nico'nun sesiyle birleşerek onu kendinizi dinlemeye mecbur hissettiğiniz bir ilahiye dönüştürüyor. Cale'in flütleri Nico'nun soğuk alman aksanının masalsı bir yöne kaymasını sağlıyor. "My only child"da net bir biçimde yüzümüze çarpılan lyriclerin aksine albümün genelinde imgeleri algılamayı dinleyiciye bırakmış sakin bir hava mevcut. Yalnızken dinlenecek yalnız bir öykü Desert Shore.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder